Henk Maurits is sinds het begin van de jaren zeventig actief in de audiovisuele wereld. In Haarlem was hij in 1972 medeoprichter van de Witte Bioskoop, een voorloper van de latere Filmschuur (gestart in 1978), waar hij van 1979-2001 verantwoordelijk was voor de programmering. Van 1975-1981 was hij tevens programmacoördinator van het educatieve filmfestival Festikon in Laren. In 1978 organiseerde hij, samen met diverse audiovisuele instellingen de Haarlemse Mediamanifestatie. Ook was hij actief binnen het Vrije Circuit, het Landelijk Overleg Filmhuizen, het Cinekid kinderfilmfestival en de organisatie van het Noord-Hollands Filmfestival.
In de jaren negentig was hij als bestuurslid betrokken bij het Dick Laan Filmfonds, dat zich bezighield met de conservering van de films van de bekende kinderboekenschrijver en amateurfilmer Dick Laan.
Verder was hij vijfentwintig jaar (1982-2007) parttime werkzaam als audiovisueel stafmedewerker en vanaf 2000 als persvoorlichter bij het Trimbos-instituut, het landelijke kennisinstituut voor de geestelijke gezondheidszorg. Na zijn pensionering eind 2007 werd hij conservator in buitengewone dienst voor de audiovisuele collectie van het nationale museum voor de psychiatrie Het Dolhuys in Haarlem. In die periode schreef hij ook tal van recensies over film en psychiatrie voor vaktijdschriften als het Maandblad Geestelijke volksgezondheid (MGv), Psy, Cogiscope en het (digitale) Tijdschrift Deviant.
Filmwerk
Naast zijn journalistieke werk was hij ook betrokken bij een twintigtal film- en videoproducties, die hij maakte in samenwerking met filmproducent Machiel Amorison. Zij vonden elkaar in 1978 binnen het in 1978 opgerichte Haarlems Filmkollektief, dat zich in aanvang vooral richtte op maatschappijkritische films, met als belangrijkste film uit die tijd de film JUTE, De smalle marges van de politieke kunst (1979-1980). Een in opdracht van het ministerie van VWS gemaakte lange documentaire over een controversieel kunstenaarsproject van het Frans Halsmuseum over kunst en actualiteit, waarin vier Haarlemse kunstenaars een jaar lang op de voet werden gevolgd met de camera.
Daarna volgden tal van producties in de culturele sector en in de gezondheidszorg, waaronder diverse voorlichtingsfilms voor het Kennemer Gasthuis in Haarlem en daarnaast ook voor museum voor de psychiatrie Het Dolhuys. Zo werd van 2008-2011 een lange documentaire gemaakt over de restauratie van de Regentenkamer van het Dolhuys (Achter het behang). In 2013 maakten zij voor het Kennemer Gasthuis de succesvolle voorlichtingsfilm Schokeffect, over de huidige toepassing van elektroshocktherapie in de psychiatrie. Een film die gebruikt werd bij de beroepsopleiding van psychiaters door de Nederlandse Vereniging van Psychiatrie. In 2014 maakten zij voor het Spaarne Gasthuis de korte voorlichtingsfilm De mammapoli over de screening van borstkanker. Twee jaar gevolgd door een film over de instituutspsychiatrie van vroeger (Opgenomen), die veel gebruikt werd in opleidingen van psychiatrische verpleegkundigen. Een van hun laatste gezamenlijke projecten betrof in 2017 en 2018 de bouw van een nieuw multifunctioneel antroposofisch gezondheidscentrum aan het Bolwerk in Haarlem. Een project dat anderhalf jaar met de camera werd gevolgd en leidde tot de film Het Van Dam Huis. Ook produceerden zij tot 2020 tientallen filmclips over geestelijke gezondheid voor exposities in het Museum van de geest in Haarlem.